...Μια φορά κι έναν καιρό , ήτανε ένας μεγάλος μπαχτσές. Είχε μέσα δέντρα και λογιών-λογιών φρούτα και λαχανικά .
Ντομάτες κόκκινες μεγάλες και μικρές ,
άγουρες και ώριμες ,
πολλών χρωμάτων πιπεριές ,
πιο πέρα λίγες αγγουριές ,
σε μια γωνιά ο μαϊντανός ατένιζε το σέλινο ,
δυό-τρεις ελιές ,
κληματαριές ,
κολοκυθιές
και δυό συκιές !!
Ηταν ωραίος ο μπαχτσές
και με τον ήλιο φούντωνε ,
σα μοσχαράκι του αγρού ,
καλοαναθρεμμένο...
Τα μπαξεβανικά μεγαλώνανε το καθένα με το πάσο του , με την ώρα του βρε αδερφέ...!!! Και όταν , που και που , ερχόταν ο μπαξεβάνος και έκοβε αυτά που χρειαζόταν , η φύση σύντομα αναπλήρωνε την απουσία τους...!! Ετσι διατηρούταν η ισορροπία στον μπαχτσέ...
Κι ερχόταν το σύννεφο και τον πότιζε ,
η μέρα τονε πλήθαινε
κι η νύχτα τον νανούριζε...
Κι οι μέρες πέρναγαν
κι οι νύχτες έφευγαν
κι ο ήλιος άνθιζε
και το φεγγάρι γέλαγε
...Και το χαβά του ο μπαχτσές ! Γέμιζε και άδειαζε σε κύκλο αέναο όταν....
Για κάποιο λόγο άγνωστο ,
χωρίς καμμιά αιτία ,
ο κήπος εμαράθηκε ,
τα δέντρα ξεραθήκανε ,
οι πιπεριές σαπίσανε
κι ο μαϊντανός αρρώστησε...
Κι ο μπαξεβάνος σάστισε...
(έτσι , για να μη λέτε ότι δεν διαθέτουμε φαντασία !! χε χε )
Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου